یک مُشت حرفهای "خُب. که‌چی؟" گونه!!!

چی میگی واسه خودت? مگه اون یک خط و نیم اول برای خودت اتفاق افتاده که بقیه شو می نویسی? 

امام رضا قربونش برم ریلکسه 

ریلکس 

تو داری خودتو می کشی زیر فشارها، ایشون مونالیزا لبخند تحویلت میدن 

از همونا که از فحش بدتره 

نامردی این نظر رو تایید نکنی

سلام علیکم

شاید چون خود دنیا واقعاً برایمان کم است و نباید به آن قانع باشیم، اما دنبال آن چیزی که باید برویم هم نمی‌رویم و سرمان را به تنوع‌ها گرم می‌کنیم.

دلنشین و زیبا نوشتید. خدا خیرتان دهد!

چقدر خوب بود :))

نمی دونم...

چه می دونم...

شاید.

منم تازگی ها خیلی به این فکر میکنم که خدا هوای همه رو داره و روزی همه رو توی هرچیزی چه مادی چه معنوی میده ولی این ماییم که بیشتر از حقمون میخوایم. قبلا ها مثلا توو دعاهام میگفتم خدایا از روزی حلالت نصیب ما هم بکن اما الان تازگی ها دعا هم میخوام بکنم برای روزی خجالت میکشم از خدا. با خودم میگم اینهمه داره میده تو باز میخوای؟ تازگی ها میگم خدایا همیشه دادی بازم از روزی حلالت بده اما با همه وجود خجالت میکشم چون هرجای زندگیم رو نگاه میکنم غرق روزی و نعمت خداست ، غرق لطف و رحمت خداست. گاهی حس میکنم اگر خدا میخواست به اندازه ی بندگیه هرکس براش خدایی کنه الان خیلی از ماها بدبخت عالم بودیم و خدا نگاه به بندگی های نصفه نیمه ی ما نمیکنه، خدا همچنان خداییش رو میکنه. خداروشکر که توو اعتقادات ما هنوز خدایی هست.

شما می‌دونی درد چیه. می‌دونی بدن به درد عادت نمی‌کنه. می‌دونی درد امان رو ببره یعنی چی. می‌دونی چون همه‌مون انسانیم؛ چون همه‌مون تجربه‌اش کردیم.

شما می‌دونی انقدر درد بکشی که بگی درمان نخواستم یعنی چی؟ می‌دونی درد بشه مرض یعنی چی؟ احتمالاً باید بدونی؛ چون همه‌مون انسانیم؛ اما امیدوارم همه‌مون تجربه‌اش نکنیم. امیدوارم شماها آدم‌خوبه بمونید.

از این حرف‌ها بگذریم. شما می‌دونی ه‌کسره یعنی چی؟ [به عنوان اشاره می‌کند]

سلام

طبیعیه طبیعیه؛ طبیعت آدم همینه. ته نداریم !

+ یه تیکه هاییش یاد تیریپ لاتیِ امیرخانی افتادم

آقا توی حس رفته بودیم شدید و داشتم کامنتا رو میخوندم تا رسیدم به کامنت #ناشناس

اشک تو چشام جم شد ولی امان از جمله آخرش 😂

اصن لعنت خدا بر دل سیاه شیطون

آدم است و سیب خوردن

آدم است و اشتباه...

گاهی دلم برا یتیمی خودمون میگیره، ما آدمای این دوره خیلی مظلوم و غریبیم، اماممون هم در پرده ی غیبت... ماها خیلی گناه داریم

فک کنم آقای دچار باید بیان بغلتون کنن!

آدم است و سیب خوردن

آدم است و اشتباه...

گاهی دلم برا یتیمی خودمون میگیره، ما آدمای این دوره خیلی مظلوم و غریبیم، اماممون هم در پرده ی غیبت... ماها خیلی گناه داریم

فک کنم آقای دچار باید بیان بغلتون کنن!

این کم بودن یه چیزی و خیلی جاها حسش کردم:)

چه نظرایی زیر این پستت هست. 

بسم الله

سلام 

خدا فطرت ما رو روی این کم بودن و راصی نشدن تنطیم کرده . عالم دنیا با همه چیزایی که داره حداقلی خلق شده و قطعا نباید نهایت رصایتمندی رو ازش کسب کرد . اون چیزی که کمه همون ارامشی هست که خدا تو دنیا قرارش نداده و اغلب ما اشتباها به چیزای دیگه چنگ میزنیم برا رسیدن به اونی که خدا جای دیگه قرارش داده . 

چقدر بند دوم چسبید .. 

من از اونایی هستم که معتقدم خدا خیلی مهربونه. به وقتش جوری دستم رو گرفته که تا عمر دارم نمی‌تونم شاکرش باشم. اما گاهی وقتها هم اونقدر پس گردنی خوردم که فکر کردم خدا هم خانوادۀ خودش رو داره.

اونایی هم که می‌گن خدا حواسش به همه هست منتها ما زیاده خواهیم اصلا درکشون نمی‌کنم.

گاهی سقف خواسته‌های ما کف داشته‌های دیگرانه.

همیشه خواسته‌ها مادی نیستن. گاهی ذره‌ای آرامش، ذره‌ای سکوت، ذره‌ای محبت میشه همۀ خواستۀ آدم و وقتی بهش داده نمی‌شه به خیلی چیزا شک می‌کنه.

مهربونی خدا :دی

#هکسره

بیا میراز جان بیا ... [آغوش]

به نظرم اون حسِ کمبود همیشگیِ یه چیز، همون راز خلقته. که یعنی ای بشر! تنها پاسخ همه‌ی نیازهای زندگیت، خالقته. و با هرچیزی غیر اون بخوای نیازهاتو برطرف کنی، همیشه حس می‌کنی یه چیزی کمه. همیشه..

امثال من آخرش به این چیزی که باید برسن میرسن.

ولی راه درمانش اینه که اولش برسی به آخرش :)

انتظارم اینه که بعد شش سال توسل، جواب بگیرم 

نه، به من نگفته بودید. 

کامنتم هم استعاری بود.

من نمی دونم ولی مثل اینکه شما خبر دارید

رمز شاد بودن: انجام وظیفه.

دقیق نخوندم کامنتا رو ولی فکر کنم کسی بغلتون نکرده هنوز. بیاید بغل من :)

بد هم نیستا.

خدا میگه "خُلِقَ الانسان هلوعا"

بعضیا تفسیر منفی ازش میکنن. اما بیاید اینطوری بهش نگاه کنیم:

آدما انقدددددر ظرفیتشون زیاده و دنیا انقددددر کوچیکه براشون که اگه "اذا مسَه الشر جزوعا" میفهمه که اقا این دنیا جای موندن نیست. چیه اخه. همش بدی. باید بار رو بست و رفت اونور (حالا جسمن اگه گیر افتادیم، روحمون و روحیه مون رو که میتونیم اونوری کنیم )

و اگه "و اذا مسَه الخیر منوعا" انقدددر ظرفیتش بالاس که میدونه این خوبیایی که حیات دنیا بهش داده هیچی نیست و هیچ جاش رو پر نمیکنه

یه رفیقی داشتیم البته متاسفانه الان دیگه نداریمش هروقت نا امید میشدم غر میزدم که خدا اصلا من رو نمیبینه ال و بل میگفت یه دقیقه بشین همینجا از اونوقتی که یادت میاد تا الان رو بشمار ببین چند جا بوده که قرار بوده نابود بشی زندگیت از دست بره یهووو همه چی نفهمیدی از کجا ولی درست شده چندبار بوده که وسط خیابون نیم  متریت ماشین روی ترمز زده و نخورده بهت لت وپار بشی 

کجاها بوده که اصلا فکرشم نمیکردی یه اتفاق خوب برات بیفته امااا افتاده 

هیچی دیگه دونه دونه اینااا رو که میشمرد الکی واسه اینکه ادامه نده  میگفتم  قانع شدم  ته دلم بازم میگفتم اگه خدا خیلی خاطرم رو میخواد این مشکلی که الان دارم رو حل کنه 

بعد جالبه بعد چندوقت وقتی مشکل قبلی یا حل میشد یا اهمیتش رو از دست میداد دوباره یه چیز جدید پیش میومد میگم قبلیا که چیزی نبود خدا اگه خیلی حواسش به من هست این یکی رو حل کنه

خلاصه اینکه خدا همیشه حواسش هست ولی ماها حواسمون نیست یادمون میره چی بود و چی شد......

خوب، یعنی حرفتون ابتر می مونه? 

حقیقت اینه که خدا همه جا از پیش هوای همه ی بنده هاش رو داره. حتی گاهی بهت درد میده اما حکمتش از این درد دادن محافظت ازت هست. دردی ناجور بهم داد اما از یه قضیه نجات پیدا کردم!

البته عروسمون انقد دلش شاد شده دو هفتس که گمونم یکی از حکمت های خدا هم شادی دل اون بنده خدا بوده:))) 

به این همساده تون بگید دلم تنگ شده خب پارسال شب بیست و یکم اونجا بودم دیگه بطلبه. عجیب هوای مشهد زده به سرم. (یکی نی بگه بیشین سرجات اون ده سانت بخیه حکمت خدات روبراه بشه بعدش درخواست دیدار کن از امام رضا والااا)

خوبه وبلاگ ندارم این روزا بترکونمش از چس ناله هام:))

پنجشنبه اگه بدنم یاری کنه و بدزخم بودن یقه ام رو نگیره خلاص از بخیه میشم و وارد فاز مراقبت های دیگه.

خوش به حالشون. البته شما نزدیک هستید به مشهد. با قطار حداقل ۱۳-۱۴ساعت راهه و با اتوبوس ۱۷-۱۶ ساعت برای ما. البته کاشان پرواز هم داره برا مشهد ک خب خرج سفر میره بالا.:/

همه بنده ها یه روزی شفای الهی می گیرن و خوب میشن آمیرزا:))