یک مُشت حرفهای "خُب. که‌چی؟" گونه!!!

اضافی بوم میره تعدد زوجات میکنه یه قاب دیگه میگیره 

اگرم نشد 

اضافی بوم از تو خیال و دنیای موازی برا خودش قاب می خره

سلام

شاید باید از بعضی خواسته‌ها و آرزوها چشم پوشید...

منظره باغی پر درخت است و اون دور دورها کوهی توی منظره پیداست که زیبایی این منظره رو دوچندان کرده؛ میدونیم تصویر روی بوم و کل این منظره واقعا بی‌نظیره و دلمون نمیاد از هیچ‌کدوم از بخش‌های منظره چشم‌پوشی کنیم ولی درعین‌حال هم به تنهایی اونقدرها زیبا نیست و تا قاب نشه جلوه نداره...

مثلا از منظره کوه چشم می‌پوشیم و بوم آرزوها رو کوچیکتر می‌کنیم و به اندازه قاب درمیاریم

معلومه که حالا منظره کوچیکتره ولی توی قاب جلوه داره و همین ارزشش از بوم بدون قاب بیشتره

دیدگاهتون قشنگه ولی فداکاری حانکاهی می طلبه از طرف بوم 

تازه اگر نقاش گنده دماغ نباشه و راضی بشه

یه جورایی اینم بابت بزرگی فداکاری بوم، عملی به نظر نمیرسه

۱۵ سانت از طرفین طولیِ بوم می‌بریم.

اضلاع قاب رو هم جدا می‌کنیم. 

دو تا قابِ ۵ در ۵ خوشگل و طلایی رو از قطر جدا می‌کنیم و می‌چسبونیم به قاب ۵۰ در ۵۰.

قاب به گمونم زن شد. اون دو تا قاب کوچولو هم که حالا شدند چهارتا گوشه طلایی، نی‌نی‌هاش هستند.

ایده بنده این بود :)

خیر

نمی‌پاشه :)

خیلی هم قشنگ میشه. فقط نجار باید حرفه‌ای باشه.

زندگی به همین ظرافته دیگه

باید هنر به خرج داد.

من قاب رو به دو تیکه تقسیم میکنم و دو تا corner border برای بالا راست و پایین چپ میسازم

کوچیک‌ بودن قاب به یه دیزاین هنری تبدیل شده. 

منم منظورم corner border بود. اصطلاحش رو پیدا نمی‌کردم:/

بستگی به اهمیت موضوعی که براش قانون وضع کردیم نداره؟ اگه مرز های حساسی قرار باشه جابجا بشه شاید بهتر باشه عطاشو به لقاش ببخشیم. شاید هم بهتر باشه اینکارو نکنیم. 

منظورتونو درست متوجه شدم؟

هم بوم هم قاب وقتی تغییر وضعیت میدن دیگه اون ملاک‌های اولیه رو ندارن و کلا ماهیت‌شون تغییر کرده.

به نظرم نمی‌تونیم بگیم اگه از بوم کم کنیم و توی قاب بگنجونیمش بهتره یا اگه قاب رو دو تیکه کنیم و حالت هنری بهش بدیم تا بوم رو یه جوری در بر بگیره بهتره

هر دوی  این موقعیت‌ها بسته به شرایط ممکنه نشدنی به نظر بیان ولی توی متن زندگی خیلی از نشدنی‌ها امکان‌پذیر شدند...

نمیدونم دقیقا میخواهید به چی برسید کاش نتیجه گیری هم داشته باشید

نگاه های زنانه جالبی بودن، تفاوت نگاه زن و مرد به پدیده های عالم خیلی شگفت انگیزه ...

من راستش نفهمیدم قاب منم نقاشی عیاله یا من نقاشیم قابش عیاله...

ولی حالا چه نقاشی بزرگ باشه چه قاب، بهر حال یکی باید بزرگی اون یکی تحمل کنه و در نقطه مقابل یکی کوچیکی اون یکی رو ...

خیلی ساده است، عین زن و شوهرایی که قد کوتاه و قد بلندن، اقاهه سرشو به سمت پایین متمایل میکنه و خانم سرشو سمت بالا میگیره ...

سلام

خودت خوبی میرزا مهدی؟

نه معمولا قانون جنبه تزئینی نداره و بازم اینکه اینکارو کنیم یا نه بسته به میزان حساسیت مرز های قانونی داره که میخوایم بشکنیمش.

بستگی به خیلی چیزا داره

اولیش تشخیص ضرورت و الزام ش 

دوم امکان برآورده شدن 

سوم به صرفه بودن و میزان اهمیتش ...

با مثال توضیح بدم؟

یه وقتی عیال رویای خریدن گوشی اپل دارن، خب این رویا هیچ الزام و ضرورتی نداره و میتونن رویاشون با یه گوشی جایگزین ارزون تر که همون نیازهاشون رو رفع میکنه تامین میشه، ممکنه ایشون اصرار کنه به داشتنش اون وقت من تصمیم میگیرم که نیازی نداریم و امکانشم نداریم پس نمیخریم ...

فوقش میخواد ناراحت شن، حب بشن ... بعدا یه جای دیگه چیز دیگه ای براشون تامین میکنم و البته اگه چشمشون نبینه و همه ش اون رویا رو به رو بیارن خب دبگه کاری ندارم و رها میگنم 

مشتاق حضورمون اگه هستی که ماهم با خانم بچه ها هوس شمال کردیم :))

آدم ها مثل قاب خشک نیستن 

آدم ها میتونن تغییر کنن

هر دو طرف باید آروم آروم خودشون رو وفق بدن

زمان می‌بره و فرایند دردناکیه 

بعد چند سال میشه یه تابلو بی نقص 

هیچکس نمی‌فهمه عه یه روزی بوم بزرگتر بوده یا قاب کوچیک بوده 

یه طوری خودشون رو وفق دادن که انگار برای هم ساخته شدن

اون موقع اون بوم‌ها و قاب‌هایی که بلد نبودن بخاطر یه هدف بزرگتر خودشون رو تغییر بدن و سازگاری پیدا کنن شروع میکنن به حسادت 

معتقدن این دو نفر شانس داشتن که از اول یه شریک زندگی دقیقا جفت خودشون پیدا کردن

اما...

قبل از شروع زندگی کشف کردن همدیگه مثل یه شوخیه 

قبل ب خوردن به چالش های زیر یه سقف یاد گرفتن روش زندگی دونفره افسانه است

اما این دو نفر باهم پودر شدن زجر کشیدن دعدا کردن گریه کردن کلی مشقت تحمل کردن تا تونستن مناسب همدیگع بشن

مردم اون سختی مسیر رو نمی‌بینن 

فقط نتیجه رو میبینن و حسادت میکنن

کی میرید یا کی میاید؟

دارک شد :))